طاهره

بيمارم و فرياد , طبيبم شده پنهان

آخر ز غمت جان بدهم مهرخ ِ ماهان

گفتم كه بيا , خواندمت از قلب وليكن

تا كي بزند مُهر ِ خودش حضرت ِ سبحان

هر دم كه به يادت گذر از عمر بگردد

بر خسته روانم بزنم صيقل و سوهان

وصلت بنمودم طلب افسوس كه گفتي

مانع شده از رويتم انبار ِ گناهان

من قايقم از ساحل ِ خود هيچ ندانم

الغوث , تمناي دل ِ گمشده راهان

پنداشتم از عشق ِ شما , شعر بگويم

توصيف ِ رُخت را چه بگويم شه ِ شاهان

وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم

این نوکری اما به دو گیتی نفروشم

ساعات ِ غريب ِ شب ِ آدينه شمردم

از معجزه ي عشق ِ تو هر ثانيه مُردم

اين رسم ِ كجا بود , نبينم رخ ِ يارم

صد جرعه ي خون از جگر ِ غمزده خوردم

آن روز نيايد كه بيايي و نباشم

بنگر كه ز دوري تو , آهسته فسردم

گفتي كه وجودت بنما , خالص از افساد

شور گنه اما من ِ مجرم نستردم

روزي برسد توشه ي ره , بندم و بيني

تا مسجد ِ قم گريه كنان , هلهله بردم

يك قطعه بهشت است , معطر به وجودت

فلاحم اگر جان و دل آن نقطه سپردم

وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم

این نوکری اما به دو گیتی نفروشم

دين مُرده و دنيا شده حيران و دگرگون

جان مي كند اسلام , ز اصلش شده بيرون

موسي نظري كن كه فقط نام عوض شد

راحت بتوان ديد , چو فرعون و چو قارون

هر جا نبُود تبصره از دين ِ پيمبر

اسمش بنهادند همي واجب و قانون

با اين همه پس علت ِ غايب شدنت چيست

تا كي نشود موهبتت , مرهم ِ دلخون

دانم كه بيايي و مسيح است كنارت

خضري كه در اين دوره برايت شده هارون

آن روز ببخشا , من ِ عاصي و گنهكار

نرگس قَسَمَت مي دهم آن طاهره خاتون

وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم

این نوکری اما به دو گیتی نفروشم

بنگر همه جا را , پر ِ ياران ِ دروغيست

باغي به وفور آفت و چندان ثمري نيست

مدّاح و مناجاتي تو , گشته هزاران

شخصي كه صدايت كند از عمق ِ درون كيست

در كنج ِ خرابات و به مهماني مستان

تعداد كمي يار ِ به حق دلشده باقيست

هشيار ِ رياكار , چه فهميده كه هستي

داننده ي اوصاف ِ شما , حضرت ِ ساقيست

دنبال ِ سه صد مردي و اين جا همه مردند

آري كه غرور افسر ِ هر جرم و تباهيست

يك عمر رسول از گنهان چشم نپوشيد

درياي محبت به چنين بنده , سبب چيست

وقتي كه تو اربابي و من حلقه به گوشم

این نوکری اما به دو گیتی نفروشید

رسول باوندپور