در حضور خارها هم میتوان یک یاس بود
در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود
می شود حتی برای دیدن پروانه ها
شیشه های مات این متروکه را الماس بود
دست در دست پرنده ، بال در بالِ نسیم
ساقه های زائد این بیشه ها را داس بود
کاش می شد سرو ، این فریاد جنگل را شنید
مثل برگی سبز یا قرمزترین گیلاس بود
کاش می شد حرفی از این کاش می شدها نبود
هر چه بود احساس بود احساس بود احساس بود
محمد رضا فولادی