چون شعر یکی از هنرها ست در نتیجه شاعر هم هنرمند است . برای شاعر شدن لوازمی وجود دارد که به بعضی از انها اشاره می کنم :
1- داشتن قزیحه و ذوق هنری
این ذوق و قریحه اکتسابی نیست و با تمرین و تکرار هم به دست نمی آید بلکه داتی است
2- دانستن ادبیات فارسی
تا جایی که بتوانیم خوب بنویسیم و خوب بخوانیم و خوب بر داشت کنیم
3- دانستن تاریخ ادبیات فارسی
به ما کمک می کند تا راه را خطا نرویم و از نمونه عملکرد شاعرانی که هیچ نتیجه ای از شاعری نگرفتند عبرت بگیریم
4- آشنایی نسبی با بقیه هنرها مثل موسیقی ، نقاشی، تاتر و …
این آشنایی باعث بازتر شدن دیدگاه ما نسبت به محیط اطراف و افراد و آحاد جامعه و مشکلات یا زیبایی های زندگی می گردد
5- خواندن اشعار کلاسیک و تفکر کردن در مورد ان سروده ها
برای نزدیک شدن به افکار و اندیشه های سراینده
6- خواندن اشعار شاعران معاصر کشور خصوصا شاعران بعد از مشروظه
اینکار باعث ایجاد مفاهیم و واژه های جدید و خلق تفکری نو در ما خواهد شد
7- توجه به نقدهایی که در سایت های ادبی توسط منتقدین گرامی از اشعار میشود
اینکار باعث میشود تا بدانیم که سروده های ما چه اشکالاتی دارد ، نباید از نقد هراسید افرادی که از نقد شعر می هراسند به جایی نخواهند رسید
8- سهل و ساده گرفتن سزودن هم یکی دیگر از اشکالات مهم یک مبتدی است
نباید فکر کنیم چون دیگران می سرایند و موفق هم هستند ما هم هرچه دلمان خواست بنویسیم و به اسم شعر منتشر کنیم
9- ارتباط حضوری و مجازی داشتن با شاعران موفق با تشکیل جلسات حضوری و مجازی
اینکار باعث انتقال تجربیات آن عزیزان به ما خواهد شد
10- احترام به استادانی که دست ما را گرفتند تا از نردبام ترقی بالا برویم اگر کمک و راهنمایی انها نبود تا اینجا هم موفق نبودیم نمک خوردن و نمک دان شکستن رسم مردانگی نیست
با احترام : محمد رضا درانی نژاد خرداد 1399
