چندرباعی

بازدیدها: 0

حیف است دلم مثل دلت غم نخورد            رنگ رخ تو بیند و ماتم نخورد

از بس که قیافه ات شبیه مرگ است          حیف است که سم بیند و در دم نخورد

……………………………………….

آفت زده ام برگ برایم دیر است                چون بم تپش ارگ برایم دیراست

صد سال گذشت و چشم من بر در بود       داروی پس از مرگ برایم دیر است

……………………………………….

از عمق دلم عشق چنان می جوشد         گویی که ز مغز استخوان می جوشد

فریاد که می زنم تمام رگهام                    سر می کشد از تنم روان می جوشد

……………………………………….

آوازه ی جان بازی منصور خوش است         در قلب سیاهی تپش نور خوش است

نزدیک نیا حقیقتش می دانی                    آواز دهل شنیدن از دور خوش است