تویی دریا منم ساحل
تو مغرور و من اهلِ دل
تو باغی از گُل و من خار
تو شاد و خرم و من زار
حالا ای عشق رویایی
تو ای پریِ دریایی
تو که منو اسیر کردی
منو از غصه پیر کردی
چرا از من گریزونی
منو لایق نمیدونی
من از هفخوان گذر کردم
ز کوی غم سفر کردم
تو رو دیدم شدم عاشق
تو دریای چشات قایق
حالا نشکن تو قایق رو
دل خونِ شقایق رو
بمون پیشم کنارم باش
فقط تنها تو یارم باش
کنارِ تو منم شادم
یه مرغِ عشقِ آزادم
علاءالدین احمدی