باد

باد که می آید
شمع را خاموشی نیست
باد غبارهای خاکی اطراف شعله را تحریک میکند
تادور شوند از آتشی که
شاید تنشان را داغتر کند
واینجاست که
لذتی عمیق تار و پودم را تسخیر می کند
وقتی پروانه ها با پرهای هزار رنگشان
به طواف می ایستند
همسان سیاره هایی به سوی سرخ
تا آنتروپی زمین صعود کند
به سوی قله ای که هیچوقت برف را به چشم ندیده است.
باذ که می آید
ارادتمند : محمد رضا درانی نژاد