ناب سرایان

با عشق تو این نفس بر آید بی عشق تو عمر من سرآید ای دارو ندار و نفس من عالم شده بی تو قفس من با من تو بمان و یاورم باش تا وادی عشق همسفرم باش بی تو بخدا نفس ندارم جزلعل لبت هوس ندارم خواهی که مرا نفس برآید؟ مرغ دلم از قفس…

آنشب همه جا تو دلبری می کردی با کل جهان برابری می کردی من تا ر و دف و کمانچه و سنتورم انگار مرا تو رهبری می کردی محمد رضا درانی نژاد تاریخ سرودن 1392

دوستان تا زمانی که حق اشتراک یکساله را پرداخت ننمایید فقط می توانید هفته ای یک مطلب ارسال نمایید و هر ده روز یک مطلب از شما منتشر میشود.با پرداخت حق اشتراک روزانه منتشر بنمایید. در صورت های زیر شعر شما منتشر نمی شود الف :سیاسی باشد  ب: حاوی توهین به ادیان و اقوام باشد…

با اینکه فقط به عشق، راغـــب هستی   یک بنده ی بی اجر و مواجب، هستی   هرجا که سپردمت، شکســتی ای دل   مال بد بیــخ ریـــش صاحب هستی !   ***   سی سال، دلم اسـیر نیرنگ شده   این شیشه، مسیر رقص هر سنگ شده   یک سال بزرگــتر شده، بی کسی…

حیف است دلم مثل دلت غم نخورد            رنگ رخ تو بیند و ماتم نخورد از بس که قیافه ات شبیه مرگ است          حیف است که سم بیند و در دم نخورد ………………………………………. آفت زده ام برگ برایم دیر است                چون بم تپش ارگ برایم دیراست صد سال گذشت و چشم من بر در بود       داروی پس…

ای دنیای بی وفا تو رهگذری بیش نیستی دریاطوفانی شود دل من غوغاست امروز روز سرد ایست بچرخ تابچرخیم دنیای بی وفا

چه شوقی دارم امشب خدا پشت در ایستاده دنبال زنگ واحد ما می گردد با این که گفته بودم واحد یک اما دوست دارم اشتباهی همه ی زنگ ها را بزند همسایه ها همه بیرون بیایند و خدا اسم مرا رو به تک تک پنجره ها تکرار کند و فردا صبح، هر که پرسید خدا…

تو راهرو کدام کیشی ای دل از بخت بدم همیشه ریشی ای دل در کنج نگارخانه ای بی روزن تصویر گر ِ خیال خویشی ای دل  

مرا دنیاست زندانی به دستم دستبند این جا نمی دانم چه چیزی کرده ما را پایبند این جا نبستم دل به دنیایی که شد ماتم سرای ما ندیدم در جهان نقشی که باشد دل پسند این جا مرا طبع بلندی بود چون سرو سر افرازی ز بخت بد نبردم حاصل از طبع بلند این جا…