نویسنده: معصومه عرفانی

جامی ز می صاف و زلالم بدهید با باده و پیمانه مجالم بدهید من باده پرستم ز کسی باکم نیست

دلم چل تکه شد کو تکه هایش نمی آید بگوشم هوی و هایش کجا رفته خدا را این دل من